معنی علی عمر - جستجوی لغت در جدول جو

علی عمر

لغت نامه دهخدا

علی یار

(پسرانه)

علی (عربی) + یار (فارسی) یاری دهنده علی (ع)

فرهنگ نامهای ایرانی

علی یار

(عُلْ)

دهی است از دهستان دیزمار خاوری، بخش ورزقان، شهرستان اهر. دارای 887 تن سکنه. آب آن از چشمه تأمین می شود. و محصول آن غلات و حبوب است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

علی عذری

(عَ یِ عُ)

ابن عثمان بن محمد بن احمد بن حسن عذری بغدادی. مشهور به ابن قاصح و مکنی به ابوالبقاء 716- 801 هجری قمری). قاری و منجم قرن هشتم هجری قمری بود. او راست: 1- تحفهالانام فی الوقف علی الهمز لحمزه و هشام. 2- درهالافکار فی معرفهاوقات اللیل و النهار. 3- سراج القاری المبتدی و تذکرهالمقری المنتهی. 4- قرهالعین فی الفتح والاماله بین اللفظین. 5- هدایهالمبتدی فی معرفهالاوقات بربعالدائرهالذی علیه المقنطرات. (از معجم المؤلفین از فهرس مخطوطات القرأات بالظاهریه و طبقات القراء ابن جزری ج 1 ص 555 و الضوء اللامع سخاوی ج 5 ص 260 و هدیه العارفین بغدادی ج 1 ص 727 و فهرس المخطوطات المصورۀ کونتش ج 3ص 18 و کشف الظنون حاجی خلیفه ص 369 و سایر صفحات)

لغت نامه دهخدا

علی عجمی

(عَ یِ عَ جَ)

وی متکلم و منطقی بود و در سال 860 هجری قمری درگذشت. او راست: 1- حواشی بر حاشیۀ شرح شمسیۀ سید شریف. 2- حواشی بر شرح مواقف سید شریف، در علم کلام. (از معجم المؤلفین از شذرات الذهب ابن عماد ج 7 ص 297 و الشقائق النعمانیۀ طاش کبری ج 1 ص 163 و کشف الظنون حاجی خلیفه ص 1716)

لغت نامه دهخدا

علی عجم

(عَ یِ عَ جَ)

سید علی عجم، لقب علی بن صدرالدین موسی سیاهپوش صوفی است که در بیت المقدس بدین نام شهرت دارد. رجوع به علی سیاهپوش شود

لغت نامه دهخدا

علی عامری

(عَ یِ مِ)

ابن عبیدالله بن حرث بن رحضه بن عامر بن رواحه بن حجر بن معیص بن عامر بن لؤی قرشی عامری. ابن عبدالبرکان گوید که وی در روز فتح، اسلام آورد و در روز یمامه بقتل رسید. (از الاصابۀ ابن حجر ج 4 قسم اول)
ابن مجاهدبن یوسف عامری. ملقب به اقبال الدوله. دومین و آخرین تن از امرای دانیه. رجوع به علی (ابن مجاهدبن یوسف...) شود

لغت نامه دهخدا

علی قمی

(عَ یِ قُ / قُمْ می)

ابن حیدر بن علی منعل قمی. ملقب به نورالدین. متوفی در حدود سال 980 هجری قمری او راست: 1- شرح مبادی الوصول علامه. 2- نهایه الاّمال فی ترتیب خلاصهالاقوال ابن مطهر، در علم رجال. (از معجم المؤلفین از هدیه العارفین ج 1 ص 749) (از مصنفی علم الرجال آقابزرگ طهرانی ص 279)
ابن حسین قمی شیعی. ملقب به نورالدین. وی در سال 972 هجری قمری در قید حیات بود. او راست: نهایهالاّمال فی ترتیب خلاصهالاقوال. (از معجم المؤلفین)
ابن حسین بن موسی بن بابویه قمی. مکنی به ابوالحسن و مشهور به ابن بابویه. رجوع به ابن بابویه و علی (ابن حسین بن...) شود

ابن حیدر بن علی منعل قمی. ملقب به نورالدین. متوفی در حدود سال 980 هجری قمری او راست: 1- شرح مبادی الوصول علامه. 2- نهایه الاَّمال فی ترتیب خلاصهالاقوال ابن مطهر، در علم رجال. (از معجم المؤلفین از هدیه العارفین ج 1 ص 749) (از مصنفی علم الرجال آقابزرگ طهرانی ص 279)
ابن حسین قمی شیعی. ملقب به نورالدین. وی در سال 972 هجری قمری در قید حیات بود. او راست: نهایهالاَّمال فی ترتیب خلاصهالاقوال. (از معجم المؤلفین)
ابن حسین بن موسی بن بابویه قمی. مکنی به ابوالحسن و مشهور به ابن بابویه. رجوع به ابن بابویه و علی (ابن حسین بن...) شود

لغت نامه دهخدا

عرض عمر

(عَ ضِ عُ)

کنایه ازلذت عمر است. (غیاث اللغات). کیفیت عمر، مقابل طول عمر، که مدت و درازی زندگانی است. به معنی عرض حیات است. و از شیخ بوعلی نقل می کنند که در حرص بر آرمیدن با زنان او را گفتند که ترک آرمیدن با زن عمر می افزاید، او گفت که من عرض عمر می خواهم. (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

علی نعمی

(عَ یِ نَ)

ابن حسن بن محمد بن حسن بن عبدالرحمان بن یحیی بن محمد بن عیسی نعمی حسنی یمنی. عالم و شاعر متولد در سال 984 هجری قمری وی عهده دار امر قضاء در ناحیۀ صبیا ازتهامه بود. و در ذی حجۀ سال 1067 هجری قمری درگذشت. او را تألیفات و رسائلی است. (از معجم المؤلفین)

لغت نامه دهخدا

علی عرب

(عَ عَ رَ)

وی فقیه و منجم و طبیب بود و نزد محقق کرکی تحصیل کرده در اصفهان اقامت گزید. او در سال 940 هجری قمری در قید حیات بود. او راست: رساله ای در آداب نکاح. (از معجم المؤلفین از اعیان الشیعۀ عاملی ج 41 ص 346)

لغت نامه دهخدا

علی احمر

(عَ یِ اَ مَ)

ابن حسن احمر. ادیب و نحوی و صرفی. متوفی در حدود سال 194 هجری قمری وی را با کسائی صحبتی بود. او راست: 1- التصریف. 2- تفنن البلغاء. (از معجم المؤلفین بنقل از معجم الادباء ج 13 ص 5. بغیهالوعاه سیوطی ص 334)
ابن مبارک احمر. وی بر شعر ابی نواس دو غلط و اشتباه گرفته است که در الموشح مذکور است. رجوع به الموشح مرزبانی ص 273 شود

لغت نامه دهخدا

علی امیر

(عَ یِ اَ)

ابن ابراهیم بن محمد بن اسماعیل بن صلاح حسنی یمانی صنعانی، از آل امیر در صنعان. رجوع به علی صنعانی (ابن ابراهیم بن...) شود

لغت نامه دهخدا

علی بدر

(عَ یِ بَ)

مولانا علی بدر، وی معاصرامیرتیمور گورکانی و از جمله شعرای دارالسلطنۀ هرات بود. و در سال 791 هجری قمری که میرزا میرانشاه فرزند تیمور جهت دفع ف تنه حاجی بیک جونی قربانی به هرات آمده و در باغ زاغان منزل کرده بود، مولاناعلی بنزد او رفت و قصیده ای در مدح وی سرود که مورد پسند میرزا میرانشاه واقع شد. (از حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 550)

لغت نامه دهخدا

علی بار

(عَ)

وی سردار لشکر سلطان محمود سلجوقی بود و وقتی محمود از عم خود سلطان سنجر شکست خورد، سلطان سنجر درباره این علی بار از کمال الدین علی سمیرمی سوال کرد که اکنون کجا است. وی جواب داد که ’انا آتیک به قبل ان یرتد الیک طرفک’ و سلطان سنجر این تقریر را بسیار پسندید و برادرزادۀ خود را مورد نوازش قرار داد. برای تفصیل بیشتر رجوع به دستورالوزراء خوندمیر ص 207 شود

لغت نامه دهخدا

علی حر

(عَ یِ حُرر)

ابن سعید بن محمد بن احمد بن محمد بن حسن بن محمد بن علی بن محمد بن حسین بن عبدالسلام بن عبدالمطلب حرعاملی جبعی. ادیب و مورخ (1229- 1269 هجری قمری) بود وی نیابت قضا را در جبع به عهده داشت. او راست: 1- تراجم رجال جبل عامل. 2- مهذب الاقوال فی التاریخ. (از معجم المؤلفین بنقل از اعیان الشیعه ج 35 ص 53). و رجوع به مصنفی علم الرجال آقابزرگ طهرانی ص 283 شود

لغت نامه دهخدا

علی عرب

(عَ عَ دَ)

دهی است از دهستان چادگان، بخش داران، شهرستان فریدن. واقع در 32هزارگزی جنوب خاوری داران، و 12هزارگزی جادۀ کوهرنگ. ناحیه ای است کوهستانی و سردسیر، و دارای 327 تن سکنه. آب آن از چشمه تأمین میشود و محصول آن غلات آبی و دیمی است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. و صنایع دستی زنان کرباس بافی است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

علی عزی

(عَ یِ ؟)

ابن علی عزی مالکی. او راست: قرهالعیون علی الجوهر المکنون فی البلاغه، که در سال 981 هجری قمری از تألیف آن فراغت یافت. (از معجم المؤلفین از ایضاح المکنون بغدادی ج 2 ص 225 و هدیه العارفین ج 1 ص 748)

لغت نامه دهخدا

علی عزت

(عَ عِزْ زَ)

ابن بدوی مصری. وی ریاضیدان بود و مدتی در مدرسه مهندس خانه خدیویه علوم ریاضی را تدریس میکرد. و در ششم جمادی الثانیۀ سال 1289 هجری قمری درگذشت. او راست: 1- الخلاصهالعزیه فی تهذیب الاصول الحسابیه. 2- النخبهالعزیه فی تهذیب الاصول الهندسیه. (از معجم المؤلفین از فهرس المؤلفین بالظاهریه و فهرست الخدیویه ج 5 ص 181 و اکتفاء القنوع فندیک ص 457 و هدیه العارفین بغدادی ج 1 ص 775)

لغت نامه دهخدا

علی عمری

(عَ یِ عُ مَ)

ابن محمد بن علی بن محمد علوی عمری شجری. ملقب به نجم الدین و مکنی به ابوالحسن و مشهور به ابن صوفی. رجوع به علی شجری شود

لغت نامه دهخدا

علی کمر

(عَ کَ)

دهی است از بخش نمین، شهرستان اردبیل و دارای 200 تن سکنه. آب آن از چشمه تأمین میشود و محصول آن غلات و حبوب است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

تلخ عمر

(تَ عُ)

تلخ عیش. آنکه به سختی و زحمت زندگانی می کند. (ناظم الاطباء). رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

علی جعفر

(عَ جِ)

دهی است از دهستان شهرکی، بخش شیب آب شهرستان زابل. واقع در 18 هزارگزی شمال خاوری سکوهه و 11 هزارگزی خاور راه شوسۀ زاهدان به زابل. ناحیه ای است جلگه و دارای آب و هوای گرم و معتدل، و 647 تن سکنه. آب آن از رود خانه هیرمند تأمین می شود و محصول آن غلات و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

علی جعفر

(عَ جَ فَ)

امیر علی جعفر، وی از امرای دربار سلطان ابوسعید بن اولجایتو بود. و پس از استیلای امیر شیخ حسن ایلکانی بر آذربایجان، امیر علی جعفر با جمعی دیگر از امرای ابوسعید، با امیر شیخ حسن از در دشمنی درآمده به همراهی هم از آذربایجان و عراق گریخته به خراسان آمدند و با امیر شیخ علی قوشچی حکمران خراسان متحد شدند، و طغاتیمورخان را که از نبیره زادگان یکی از برادران چنگیز بود به ایلخانی برگزیدند و با لشکری عظیم متوجه آذربایجان شدند و در ماه شعبان 737 هجری قمری به سلطانیه رسیدند و آن ولایت را تصرف کردند. ولی در جنگی که بین آنها و قوای امیر شیخ حسن درگرفت، شکست خوردند و منهزم گشتند. (از حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 226) (تاریخ مفصل ایران، مغول چ عباس اقبال ص 354 و 359)

لغت نامه دهخدا

علی تمار

(عَ یِ تَمْ ما)

ابن اسماعیل بن شعیب بن مثیم بن یحیی تمار اسدی کوفی بصری میثمی، مکنّی به ابوالحسن. رجوع به علی میثمی شود

لغت نامه دهخدا

علی صقر

(عَ صَ)

أزهری. عالم در علم بیان بود. او راست: شرک الاّمل لصید شوارد المسائل فی المعانی و البیان و البدیع، که در سال 1311 هجری قمری در مصر پس از مرگ مؤلف بچاپ رسید. (از معجم المؤلفین از فهرس دارالکتب المصریه ج 2 ص 310)

لغت نامه دهخدا

علی صدر

(عَ صَ)

خواجه علی صدر، اصل او از خوارزم بود و در خراسان میزیست. وقتی محمد تیمور سلطان بر خراسان مسلط شد برخی از متعصبان اهل سنت شروع به اذیت و آزار شیعیان کردند و فتنه ها برپا ساختند تا اینکه این خواجه علی صدر بنا به درخواست امیر غیاث الدین محمد بن امیریوسف، به محمد تیمور سلطان گوشزد کرد که این اعمال موجب فتنه و تخریب مملکت میشود و بدین ترتیب دستور منع آزار شیعیان صادر شد. (از حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 533)

لغت نامه دهخدا

علی شار

(عَ هَِ)

دهی است جزء بخش خرقان، شهرستان ساوه واقع در 20هزارگزی شمال باختری ساوه. و در سر راه عمومی خرقان به زرند. ناحیه ای است کوهستانی و سردسیر و دارای 1250 تن سکنه. آب آن از رود خانه لار و ینگی کند تأمین می شود. و محصول آن غلات، سیب زمینی، باغات، انگور، بادام و یونجه است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان بافتن قالیچه و گلیم و جاجیم است. این ده دارای زیارتگاهی بنام ’هفت امام’ است. و آثار قلعۀ مخروبه ای نیز روی تپۀ شمال آبادی واقع است. مزارع دین باغی، گون بابک، کهریز چائی، دره قلمشرجزء این ده است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

علی سمری

(عَ یِ سِمْ مَ)

ابن محمد. وی آخرین سفیر حضرت قائم (ع) در دورۀ غیبت صغری بود که حاجات خلق را به صاحب الامر میرساند و پس از او سفیر دیگری امام (ع) را ندیده و حدیثش را نشنیده است. وی در سال 326 هجری قمری درگذشت. (از حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 101)

لغت نامه دهخدا

علی مری

(عَ یِ مُرْ ری)

ابن عبدالقادر بن سودۀ مری. مکنی به ابوالحسن. شاعر متوفی در سال 1333 هجری قمری او را دیوان شعری است. (از معجم المؤلفین)

لغت نامه دهخدا

علی عوض

(عَ یِ عِ وَ)

ابن حسین بن علی عوض مزیدی اسدی حلی. فقیه و مورخ و ادیب و شاعر اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم هجری قمری بود که درسال 1250 یا 1253 هجری قمری متولد شد و در دوم جمادی الاّخرۀ سال 1325 هجری قمری درگذشت و جسد او به وادی السلام در نجف اشرف حمل گردید و دفن شد. نام او در مصنفی علم الرجال به صورت ’علی بن حسین بن عوض حلی اسدی’ آمده است. او راست: 1- الاسرار المرضیه و الاّثار العوضیه. 2- تراجم المعاصرین من علماءالحله. 3- الفلک المشحون فی الحرکه والسکون. 4- محاضرهالادیب و مسامرهالحبیب. (از معجم المؤلفین از اعیان الشیعۀ عاملی ج 41)

ابن حسین بن علی عوض مزیدی اسدی حلی. فقیه و مورخ و ادیب و شاعر اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم هجری قمری بود که درسال 1250 یا 1253 هجری قمری متولد شد و در دوم جمادی الاَّخرۀ سال 1325 هجری قمری درگذشت و جسد او به وادی السلام در نجف اشرف حمل گردید و دفن شد. نام او در مصنفی علم الرجال به صورت ’علی بن حسین بن عوض حلی اسدی’ آمده است. او راست: 1- الاسرار المرضیه و الاَّثار العوضیه. 2- تراجم المعاصرین من علماءالحله. 3- الفلک المشحون فی الحرکه والسکون. 4- محاضرهالادیب و مسامرهالحبیب. (از معجم المؤلفین از اعیان الشیعۀ عاملی ج 41)

لغت نامه دهخدا

علی عطار

(عَ یِ عَطْطا)

ابن ابراهیم بن داود بن سلمان بن سلیمان عطار دمشقی شافعی. در المختصر نووی لقب او علاءالدین و کنیه اش ابوالحسن ذکر شده است. وی فقیه و محدث و متکلم بود که در عید فطر سال 654 هجری قمری متولد شد. پدر او عطار و جدش طبیب بود. او حدیث را از محیی الدین نووی گرفته است، و مدت سی سال مشیخۀ مدرسه نوریه را عهده دار بود و در سال 701 مبتلی به فلج گردید و در ذی حجۀ سال 724 هجری قمری در دمشق درگذشت. او راست: 1- اصول اهل السنه فی الاعتقاد. 2- تحفهالطالبین فی ترجمهالامام النووی. 3- ترتیب فتاوی النووی. 4- ترجمهالامام النووی. 5- شرح عمدهالاحکام. 6- فضل الجهاد. (از معجم المؤلفین از فهرس علم الکلام بالظاهریه و البدایه ج 14 ص 117 و شذرات الذهب ج 6 ص 63 و کشف الظنون ص 368) (از الاعلام زرکلی ص 53 از التبیان والدررالکامه)

لغت نامه دهخدا

علی حر

(عَ یِ حُ ر ر)

ابن حسن بن علی بن محمد حرعاملی. عالم و شاعر و نثرنویس بود. وی در سال 1048 هجری قمری در راه مکه درگذشت. او را مجموعۀ شعر و نثری است. (از معجم المؤلفین بنقل از امل الاّمل ص 443)
ابن محمد حرعاملی کرکی. نویسنده و ادیب و شاعر بود و بسال 1015 ه. ق. درگذشت. او را مجموعۀ اشعاری است. (از معجم المؤلفین، بنقل از فواید الرضویۀ عباس قمی ج 1 ص 320)

ابن حسن بن علی بن محمد حرعاملی. عالم و شاعر و نثرنویس بود. وی در سال 1048 هجری قمری در راه مکه درگذشت. او را مجموعۀ شعر و نثری است. (از معجم المؤلفین بنقل از امل الاَّمل ص 443)
ابن محمد حرعاملی کرکی. نویسنده و ادیب و شاعر بود و بسال 1015 هَ. ق. درگذشت. او را مجموعۀ اشعاری است. (از معجم المؤلفین، بنقل از فواید الرضویۀ عباس قمی ج 1 ص 320)

لغت نامه دهخدا

ولی عصر

زماندار پاژ نام پیشوای دوازدهم (ع)

فرهنگ لغت هوشیار

علی زعمه

به گمان وی بزعم او بگمان وی: بر سرائر و عقائد باتفاق همه مسلمانان الا باری تعالی مطلع نباشد و علی زعمه روا باشد که این افعال و اقوال که از رافضیان واقع می شود هم حق و هم طاعت باشد

فرهنگ لغت هوشیار

معنی علی عمر - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما